نقش میانجی منبع کنترل در رابطه بین شوخ طبعی با خلاقیت دانشجویان

هدف پژوهش بررسی نقش میانجی منبع کنترل در رابطه با شوخ طبعی و خلاقیت دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان بود. روش پژوهش حاضر ازنظر هدف، بنیادی و از نظر گردآوری داده ها، توصیفی و از نظر طرح های همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد شاغل به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ و نمونه پژوهش شامل ۳۲۳ نفر بود که به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های زیر گردآوری شدند: ۱. مقیاس منبع کنترل راتر(۱۹۹۶) ۲. مقیاس شوخ طبعی مارتین(۲۰۰۳) ۳. پرسشنامه خلاقیت تورنس(۱۹۷۹) .داده ها با روش معادلات ساختاری در دو بخش مدل اندازه گیری و مدل ساختاری به کمک نرم افزارهای SPSS و LISREL تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند، در بخش آزمون مدل اندازه گیری نشانگرهای هر سازه از برازش خوبی برخوردار بودند. در بخش آزمون مدل ساختاری، تمام شاخص ها در حد نسبتا مطلوبی قرار داشتند و مدل از قابلیت مطلوبی برخوردار بود. بررسی تاثیر متغیرها نشان داد: نتیجه گرفته شد، منبع کنترل در رابطه ی شوخ طبعی با خلاقیت نقش میانجی دارد. بر اساس نتایج پژوهش، این فرضیه ها تایید شد و نتیجه می گیریم :۱- بین شوخ طبعی با منبع کنترل ۲- بین شوخ طبعی با خلاقیت در دانشجویان ۳- بین منبع کنترل با خلاقیت در دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد

کلیدواژه ها:

منبع کنترل ، شوخ طبعی ، خلاقیت ، مدل معادلات ساختاری ، دانشجویان