گسترش بهره وری انرژی شبکه های حسگرسیارتوزیع شده با استفاده ازمنطق فازی

گسترش شبکه های حسگرتوزیع شده DSNs گاهی غیرعملی است بعنوان مثال درشرایطی که یایکنقشه سراسری ازمحیط دردسترس نیست ویابه دلیل محیط پویا ویاخصمانه کمتر استفاده میشود این مقاله یک روش خودسازماندهی بهره ورانرژی براساس سیستم های منطق فازی FLSsبرای افزایش پوششDSN پس ازقراردادن تصادفی اولیه سنسورها پیشنهاد می کند منطق فازی قبلا برای گسترش DSNs بکاربرده شده بود و برای غلبه بربسیاری ازمحدودیت های الگوریتمهای دیگر موفق بود با این حال سطح انرژی باقیمانده اکنون حسگردرتصمیم گیری درنظر گرفته نشده بود و درنتیجه روش خیلی بهینه ساز انرژی نبود ازانجا که خودگسترشی فرایند بسیارانرژیبر است وانرژی محدودیت عملیاتی اصلی است لازم است ازانرژی محدود هرحسگربروشی نسبتا عادلانه استفاده کنیم شبیه سازی نتایج نشان میدهد که رویکرد پیشنهادی نه تنها منجر به رسیدن به گسترش سریع و پایدار است که پوشش رابیشینه می کند و همچنین مصرف انرژی سراسری را درطول گسترش بهینه می کند درنتیجه طول عمرشبکه راافزایش میدهد

کلیدواژه ها:

بهینه سازی انرژی ، پوشش شبکه ، سیستم منطق فازی ، شبکه های حسگرتوزیع شده