طراحی شهرهای مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی با تاکید بر زیرساخت های سبز

تغییرات اقلیمی با افزایش دمای جهانی، رویدادهای شدید آب وهوایی مانند سیل و طوفان، و بالا آمدن سطح دریا، تهدیدات بی سابقه ای برای شهرها ایجاد کرده است. این پژوهش به بررسی طراحی شهرهای مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی با تمرکز بر زیرساخت های سبز (مانند پارک های شهری، بام های سبز، دیوارهای گیاهی، و تالاب های مصنوعی) می پردازد. هدف این مطالعه، ارائه چارچوبی جامع برای یکپارچه سازی زیرساخت های سبز در برنامه ریزی شهری است که ضمن کاهش اثرات تغییرات اقلیمی، تاب آوری شهری، کیفیت زندگی ساکنان، و پایداری زیست محیطی را ارتقا دهد. روش تحقیق شامل تحلیل کیفی مطالعات موردی شهرهای پیشرو مانند سنگاپور، تورنتو، و کپنهاگ و بررسی شاخص های کلیدی تاب آوری اقلیمی نظیر کاهش دما، مدیریت آب های سطحی، و حفظ تنوع زیستی است. نتایج نشان می دهد که زیرساخت های سبز می توانند دمای شهرها را تا ۵ درجه سانتی گراد کاهش دهند، تا ۷۰٪ روان آب های شهری را مدیریت کنند، و زیستگاه هایی برای گونه های بومی ایجاد کنند. این رویکرد نیازمند برنامه ریزی یکپارچه کاربری زمین، سرمایه گذاری در فناوری های سبز، و مشارکت فعال جامعه است. پیاده سازی این راهکارها می تواند به کاهش اثرات جزایر گرمایی شهری، بهبود سلامت جسمی و روانی ساکنان، و تقویت انسجام اجتماعی منجر شود.

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، زیرساخت های سبز ، تاب آوری شهری ، شهر پایدار ، جزایر گرمایی شهری ، مدیریت آب های سطحی ، فناوری های سبز