بررسی سبک رهبری و رویکرد جامعه شناسی صلح در روابط سیاسی از منظر حضرت محمد(ص)

جنگ و صلح، دوره سخت زندگی فردی و اجتماعی است و گریز از جنگ با دست زدن به صالح و آرامش توجه شده است. هموار سازی امر صلح، دلنشین ترین واژه ها برای همه انسان ها به شمار می آید. در حالی که برخی از تاریخ نویسان بر آنند که اسلام را آیین خشونت گر معرفی کنند. در این حالی است که اکنون تکفیری های به ظاهر مسلمان با رفتارهای غیر انسانی «اسلام» را بدنام ساخته اند. البته عدم رویکرد سبک رهبری و جامعه شناسی صلح از منظر رسول اکرم (ص) بر تبیین مبانی برای این ادعا موثر است. در تبیین دینی، جنگ در راه هدف های دینی به عنوان جهاد در نظر گرفته و بهترین از تبرد های حضرت محمد (ص) تلاش برای باسانیت با گسترش برد های دفاعی و چه تهاجمی اولیه از چشم انداز معیارهای معاصر خوانش می شود و حتی در بازنمود های تبیین حقوق بشر بوده اند. ولی از همان چشم انداز می توان تشریح می شود یافته های پژوهش حکایت از آن دارد حضرت محمد (ص) با نگرش جهانی و با تدوین فرآیندهای میانجیگری سیاسی، یک سازوکار راهبردی برای صلح و مدارا و گفتگو و مدیریت دولت و ملت در نظر داشته باشند. بنابراین با نگرش به هدف های کلی دولت و ملت، صلح، دفاع، جنگ محور را می توان بررسی کرد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی به دنبال شناخت رویکرد مفهومی در سبک رهبری و حقوقی صلح در جامعه از منظر حضرت محمد (ص) است.

کلیدواژه ها:

صلح ، ملت سازی ، سبک رهبری ، جامعه شناسی ، حضرت محمد (ص)