بررسی وضعیت آمادگی سازمانی در ساختار شهرداری مشهد برای مقابله با بحران های طبیعی احتمالی

در جهان پرمخاطره ی امروز، بحران های طبیعی مانند زلزله، سیل و طوفان، به عنوان تهدیداتی جدی برای زندگی شهری شناخته می شوند و چنانچه ساختارهای سازمانی آمادگی لازم را نداشته باشند، این پدیده ها می توانند خسارات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشند. در این میان، شهرداری ها به عنوان نهادهای کلیدی در مدیریت شهری، نقشی تعیین کننده در مواجهه با چنین بحران هایی دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت آمادگی سازمانی شهرداری مشهد برای مقابله با بحران های طبیعی احتمالی انجام شد. این مطالعه از نوع کاربردی و با رویکرد توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری شامل مدیران، کارشناسان و مسئولان مرتبط با مدیریت بحران، پدافند غیرعامل و برنامه ریزی شهری در شهرداری مشهد بود. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان ۱۶۹ نفر تعیین شد و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای محقق ساخته بر پایه شش مولفه کلیدی شامل ساختار سازمانی و منابع انسانی، تجهیزات و امکانات، سیاست گذاری و برنامه ریزی، آموزش و مانور، هماهنگی بین بخشی، و تجارب گذشته بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که سطح آمادگی سازمانی در ساختار شهرداری مشهد به طور کلی در وضعیت نسبتا مطلوبی قرار دارد (میانگین کل ۳.۴۹). مولفه «سیاست گذاری و برنامه ریزی» بالاترین میانگین را (۳.۷۶) به خود اختصاص داد و مولفه «آموزش و مانور» با میانگین ۳.۲۴، پایین ترین سطح را داشت. بر اساس نتایج، پیشنهادهایی جهت ارتقای سطح آمادگی از جمله افزایش مانورها، آموزش های تخصصی، تقویت هماهنگی درون سازمانی و به روزرسانی برنامه های واکنش اضطراری ارائه شد.

کلیدواژه ها:

آمادگی سازمانی ، مدیریت بحران ، شهرداری مشهد ، بحران های طبیعی ، آموزش و مانور.