مولفه های شخصی تاثیرگذار بر مطلوبیت وضعیت موجود محیط مسکونی مبتنی بر شاخص های رضایتمندی مدنظر ساکنین (نمونه موردی: خانه های ویلایی و کوتاه قامت منطقه ۴ شهری تبریز)

بیان مساله: رضایتمندی ساکنان به عنوان عامل تعیین کننده و تثبیت کننده مطلوبیت مسکن انکارناپذیر است. در این راستا، مطالعات رضایتمندی گونه ای از تحقیقات کاربرمدارانه است که امروزه در جهت ارتقای سطح ارزشی نظر کاربران و انتظارات آنان رونق یافته است که به عنوان یکی از روش های مهم برای ارزیابی مطلوبیت مسکن استفاده می شود. رضایتمندی از مسکن به عنوان شاخص سنجش کیفیت مسکن، به بررسی میزان مطلوبیت وضعیت فعلی مسکن می پردازد. تابه حال نگرش های بسیطی از چگونگی و چیستی رضایتمندی ساکنان تا مولفه های تاثیرگذار آن بر مطلوبیت محیط مسکونی مطرح گردیده است، تحقیقات حاکی از آن است که شاخص های شخصی کاربران به عنوان مولفه ای اساسی و غیرقابل پیش بینی نقش تبیین گری در معیاردهی سایر مولفه های موثر دارد که متناسب با فرهنگ و محدوده جغرافیایی تغییر می کند؛ لذا پژوهش حاضر به تبیین مولفه های شخصی تاثیرگذار بر مطلوبیت وضعیت موجود محیط مسکونی بستر مطالعاتی مبتنی بر شاخص های رضایتمندی ساکنان می پردازد.سوال تحقیق: نوشتار حاضر در پی پاسخ به این پرسش ها است؛"۱- رابطه بین شاخص های شخصی ساکنان و سایر مولفه های رضایتمندی از حیث تحقق مسکن مطلوب در منطقه ۴ شهرداری تبریز به چه صورت است؟"، "۲-کدام یک از مولفه های شخصی رابطه مستقیم معنادار با تاثیرگذاری مثبت را با متغیرهای مطلوبیت محیط مسکونی مبتنی بر شاخص های رضایتی مدنظر ساکنان دارا می باشد؟"اهداف تحقیق: تبیین مولفه های شخصی موثر بر شاخص های رضایتمندی از حیث تحقق مسکن مطلوب منطقه ۴ تبریز مبتنی بر ایده آل ها، هنجارها و انتظارات ساکنان، هدف اصلی پژوهش حاضر می باشد.روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش انجام ترکیبی از روش های کیفی و کمی است، جهت نیل به اهداف مطالعه از نرم افزار اس.پی.اس.اس نگارش ۲۳ استفاده گردید.مهم ترین یافته ها و نتیجه گیری تحقیق: در نتایج مولفه های شخصی تاثیرگذار بر مطلوبیت وضعیت موجود محیط مسکونی بستر مطالعاتی مبتنی بر شاخص های رضایتمندی ساکنان حاصل می شود، نتایج حاکی از آن است که مشخصه های سن، نقش اجتماعی، مالکیت و متراژ واحد به علت معنی دار بودن در تمامی متغیرها از مولفه های شخصی موثر بر ارتقای رضایتمندی ساکنان از حیث دستیابی به مطلوبیت سکونتی است. همچنین یافته ها نشانگر این است که ساکنانی که مالکیت بر واحد خود را دارند و متراژ واحد آن ها بیش از ۱۰۰ مترمربع می باشد، دارای ارزیابی مطلوب تری نسبت به دیگران می باشند. این افراد اغلب جوان هستند با نقش اجتماعی فرزند، مادر و همسر، که از شرایط سکونتی خود راضی تر و مسکن از نگربه آنان مطلوب تر است.

کلیدواژه ها:

رضایتمندی مسکن ، مسکن مطلوب ، ساکنین ، متغیرهای شخصی ، تبریز