رابطه بین هوش معنوی و مشکلات بین فردی در دانشجویان روانشناسی

هدف پژوهش حاضر ارتباط بین هوش معنوی و مشکلات بین فردی در بین دانشجویان موسسه آموزش عالی خراسان است. روش تحقیق از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی گروه روانشناسی موسسه آموزش عالی خراسان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. روش نمونه گیری، نمونه گیری در دسترس بود، که با کنارگذاشتن ۱۳ پرسشنامه مخدوش، حجم نمونه نهایی به ۵۳ نفر رسید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هوش معنوی کینگ (۲۰۰۸) و پرسشنامه مشکلات بین فردی بارخام (۱۹۹۶) بود. برای تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد، میان تولید معنای شخصی (مولفه هوش معنوی) و پرخاشگری (مولفه مشکلات بین فردی) با ضریب همبستگی ۰.۳۹ و سطح معناداری (P<۰.۰۵) و همچنین میان آگاهی متعالی (مولفه هوش معنوی) و وابستگی (مولفه مشکلات بین فردی) با ضریب همبستگی -۰.۲۸ و سطح معناداری (P<۰.۰۵) رابطه منفی معناداری برقرار است. از یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که افزایش تولید معنای شخصی در کاهش پرخاشگری و همچنین افزایش آگاهی متعالی در کاهش وابستگی تاثیرگذار هستند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، مشکلات بین فردی ، دانشجویان روانشناسی