شکل شناسی مفاهیم، هندسه و نمادپردازی درمعماری کهن ایران

درجهان هیچ چیزتمام معانیش محدود به شکل ظاهری آن نمی شود بلکه هرنمودی متضمن بودی است و برای هرظاهری باطنی وجود دارد دراین میان هنرزبان ترجمه عالم معنا و ملکوت هستی است که کالبدی به بعدمعنوی ماده داده تا صورتی دنیایی به خود گیرد وآنچه که انسان را به سمت ادراک باطن اثرهنری هدایت می کند نماد است روش اصلی این تحقیق پژوهش ازمطالعاتکتابخانه ای و مروراسناد و تصاویرمربوطه و مشاهده و تحلیل آنها و مصاحبه با صاحبنظران است این روش ازشیوه های تحقیق تفسیری و تاریخی است ابتدا با بررسی مفهوم زمین اشکال هندسی و مفهوم اعداد درهنراسلامی سعی دربیان مضمون و زیبایی های درونی یک اثرمعماری با کشف رموز درونی آن اثرداشته تا معنایی که درپس صورت های زیبای ظاهری ماده نهفته است بیان نماید دستاورد این تحقیق بیان ارتباط و پیوستگی عمیق درعرصه های شکلی و مفهومی و نمادگرای است و این ارتباط معنی دار درصورت ازدست دادن اهمیت باعث ناپدید شدن یا کسب معنای جدید برای آن شکل میگردند درنهایت این هنرمقدس است که زیباترین شکل و نمادهای عالم وجود را با صورت های ظاهری برخ می کشد و ذهن هربیننده ای را با عالم ملکوت هدایت می کند

کلیدواژه ها:

طرح های چهارتایی ، چهارطاق ، چهارایوانی ، چهارباغ ، چهارسو ، نمادپردازی ، هندسه ایرانی