عوامل تک فرزندی

در ایران گرایش به داشتن تک فرزند افزایش یافته است. هدف مطالعه حاضر، تبیین تجارب والدین شهر در زمینه تک فرزندی می باشد. روش کار تحقیق مروری حاضر در سال ۴۱۰۳ انجام شد نقطه شروع نمونه گیری از بین پرونده های موجود در مراکز جامع خدمات سلامت شهر بود که تک فرزندی ارادی داشتند و سن مادر خانواده باالی ۵۳ سال بود برای کسب حداکثر تنوع در داده ها و به دست آوردن بینش عمیق از تجارب افراد، سعی شد با والدین با گروههای سنی، جنسی، تحصیلی و شغلی مختلف شود. ۳ مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته انجام شد از شرکت کنندگان (۸۱) زن و (۲۱) مرد در خصوص تجارب آنها در زمینه تک فرزندی سوال شد. یافت داده ها با روش تجزیه و تحلیل محتوایی از نوع پیشنهادی لینکن و کوبا شامل درگیری دائمی و مستمر با مخاطبان بازنگری اعضا بازنگری ناظران و رسیدن به اشباع داده ها استفاده شد. یافته ها: میانگین سن شرکت کنندگان ۱۴/۷ سال با انحراف معیار ۵/۵ بود عوامل زمینه ساز تک فرزندی با ۵ زیر طبقه شامل علل خانوادگی، علل، جسمانی تجارب قبلی منفی علل روانشناختی علل اجتماعی اقتصادی و موازنه. نتیجه گیری مشخص شدن تجارب والدین تک فرزند میتواند نوعی نیازسنجی در راستای طراحی مداخلات برای افزایش گرایش زوجین به فرزندآوری باشد.

کلیدواژه ها:

مطالعه مروری ، تجارب ، تک فرزندی ، علل