نقدی بر ضمانت اجراهای قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت

کاهش رشد جمعیت و افزایش سن جمعیت در دو دهه اخیر به یکی از چالشهای مهم اجتماعی و اقتصادی در بسیاری از کشورها از جمله ایران تبدیل شده است. در پاسخ به این بحران، قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت در سال ۰۰۴۱ با هدف افزایش نرخ زاد و ولد و بهبود شرایط خانواده به تصویب رسید. این قانون شامل تدابیر حمایتی و تشویقی برای خانواده ها و همچنین مداخلات کیفری در زمینه هایی چون سقط جنین، غربالگری و ارائه وسایل پیشگیری از بارداری میباشد. با این حال، ابهامات موجود در متن قانون و ناکارآمدیهای اجرایی آن، چالشهای جدی را در فرآیند تصویب و اجرا ایجاد کرده است. ابهاماتی در نوع ضمانتاجراهای موجود در این قانون وجود دارد؛ مانند استفاده از واژگان مبهم نظیر «عمده»، «گسترده»، «وسیع»، «عوامل موثر»، و «چرخه تجارت.» همچنین، اشاره به درجات مجازات بدون تعیین دقیق نوع مجازات هر درجه و مشکلاتی که اجرای مجازاتها در رابطه با اشخاص حقوقی به همراه دارد، از مهم ترین چالشهای اجرایی این قانون به شمار می رود. این مقاله به تحلیل این چالش ها می پردازد و سعی دارد نقاط ضعف موجود در ضمانتاجراها را شناسایی کند. همچنین، بر لزوم اصالح تدابیر کیفری و ایجاد شفافیت در قوانین تاکید میکند. هدف این پژوهش تبیین چالشهای موجود در خصوص ضمانت اجراهای قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت میباشد. نوع تحقیق در پژوهش حاضر نظری و روش آن توصیفی تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

افزایش جمعیت ، قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت ، ضمانت اجرا ، فرزندآوری