بررسی اثر دماهای مختلف تنش زدایی بر ریزساختار و چقرمگی ضربه ورق های جوشکاری شده به روش SMAW از جنس فولادASTM A 517

اصلی ترین مشکل فولاد کوئنچ و تمپر شد هیA 517 در اثر جوشکاری، حساسیت به ترک متأثر از هیدروژنHIC)است که به منظور جلوگیری از بروز این عیب، نیاز به انتخاب صحیح مواد مصرفی و فرآیند جوشکاری و همچنین کنترل دقیق دمای پیشگرم و بین پاسی می باشد. یکی دیگر از روش های توصیه شدهدر برخی استانداردها، عملیات حرارتی پسگرم (تنش زدایی) است. این عملیات علاوه بر کاهش تنش های پسماند کششی ناشی از جوشکاری، می تواند موجبایجاد ریزساختار ترجیحی مارتنزیت تمپر شده در این فولاد گردد. از طرفی عناصر آلیاژی مانند کرم، مولیبدن و وانادیوم که به صورت محلول جامد، عامل اصلی ایجاد خواص مکانیکی مطلوب در فولاد 517Aمی باشند، در هنگام تنش زدایی می توانند با تشکیل کاربید آلیاژی، باعث ترک خوردن بازگرمایشی شوند و بر خواص مکانیکی، به ویژه چقرمگی ضربه ی فولاد 51A اثر نامطلوب بگذارند. در این پژوهش اثر عملیات حرارتی پسگرم در دماهای مختلف بر خواص ضربه ی این فولاد بررسی شده است. به همین منظور برای جوشکاری ورق فولادی 517A از فرآیند جوشکاری قوسی با الکترود پوشش دارSMAW) استفاده شد. سپس عملیات حرارتی پسگرم در دماهای 480و 560 و620 و680C روی نمونه ها انجام شد. نمونه های ضربه از فلز جوش، منطق متأثر از حرارتHAZ)و فلز پایهتهیه شد و این آزمون در دمای-51±1Cانجام گرفت. پس از انجام آزمایش ضربه، مقاطع شکست به روش میکروسکوپ الکترونی روبشیSEM)به منظور مطالعه توپوگرافی مقاطع شکست و آنالیزEDSمورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، در اثر تنش زدایی در دماهای 480 560و 620Cانرژی ضربه ی ناحیه ی متأثر از حرارت نسبت به نمونه ای که تنش زدایی نشده است ، به ترتیب به میزان 8 29و32درصد کاهش یافته است.