مروری بر اختلال نافرمانی مقابله ای و راهکارهای مداخله ای رفتاری: با تمرکز بر آموزش مدیریت والدین

اختلال نافرمانی مقابله ای یک اختلال روانپزشکی است که با الگوی مداوم رفتارهای ضداجتماعی، سرکشی آمیز و کینه توزانه نسبت به افراد دارای اقتدار شناخته می شود. این اختلال عمدتا در کودکان و نوجوانان مشاهده می شود و با مشکلات قابل توجهی در تنظیم عواطف و کنترل تکانه ها همراه است. شیوع این اختلال در جمعیت عمومی بین ۱.۴٪ تا ۱۶٪ متغیر است. اختلال نافرمانی مقابله ای اغلب با سایر اختلالات روانپزشکی مانند اختلالات خلقی، اضطراب و مصرف مواد همبودی باالیی دارد. علل این اختلال ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است، از جمله محیط های خانوادگی ناسازگار، خشونت بین والدین و شیوه های فرزندپروری نامناسب. درمان این اختلال شامل مداخلات مختلفی است که برنامه های آموزش مدیریت والدین به عنوان درمان انتخابی برای کودکان خردسال مطرح شده اند. این برنامه ها بر آموزش شیوه های فرزندپروری مثبت و بهبود روابط والد-کودک متمرکز هستند. برنامه های آموزش مدیریت والدین شامل مولفه هایی مانند اصول اصلاح رفتار، تقویت مثبت، بهبود ارتباط والد-کودک و استراتژی های انضباطی است. مطالعات نشان می دهند که این برنامه ها به کاهش قابل توجه علائم اختلال نافرمانی مقابله ای و بهبود رفتارهای اجتماعی و هیجانی کودکان منجر می شوند. با این حال، چالش هایی مانند نرخ باالی انصراف از برنامه و نیاز به مداخلات اضافی برای برخی خانواده ها وجود دارد. در کل، آموزش مدیریت والدین به عنوان یک روش موثر در کاهش مشکلات رفتاری و هیجانی کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای شناخته شده است، اما نیاز به حمایت های اضافی و راهبردهای هدفمند برای دستیابی به نتایج بهینه در برخی گروه ها وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مدیریت والدین ، اختلال نافرمانی مقابله ای ، کودکان و نوجوانان ، مداخلات درمانی ، مشکلات رفتاری