مروری بر رابطه بین سبکهای فرزندپروری والدین و اختلال کمتوجهی/بیش فعالی

اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات عصبی-رشدی در کودکان و نوجوانان است که با مشکلاتی در توجه، کنترل تکانه و بیش فعالی همراه است. عوامل محیطی، از جمله سبکهای فرزندپروری، نقش مهمی در شدت و تظاهر علائم این اختلال ایفا می کنند. هدف این مطالعه مروری بررسی نقش سبکهای فرزندپروری در بروز و شدت علائم ADHD است. پژوهش حاضر یک مطالعه ی مروری نظام مند است که در آن مقالات منتشرشده از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۲۵ در پایگاه های اطلاعاتی معتبر مانند Google Scholar، Science Direct، PubMed و SpringerLink مورد بررسی قرار گرفته اند. مطالعات انتخاب شده به بررسی تاثیر سبکهای فرزندپروری بر کودکان مبتلا به ADHD پرداخته و از روش های کمی و کیفی استفاده کرده اند. نتایج نشان می دهد که سبک فرزندپروری مقتدرانه با کاهش علائم ADHD مرتبط است، در حالی که سبکهای مستبدانه و سهل گیرانه با افزایش مشکلات رفتاری و هیجانی در این کودکان همراه هستند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که سبک فرزندپروری عامل مهمی در شدت و مدیریت علائم ADHD است. مداخلات آموزشی برای والدین به منظور ترویج سبکهای فرزندپروری مقتدرانه می تواند به بهبود کیفیت زندگی کودکان مبتلا به ADHD کمک کند. بر این اساس، پیشنهاد می شود که سیاستگذاران و متخصصان حوزه ی سلامت روان در طراحی برنامه های حمایتی برای خانواده های دارای کودک مبتلا به ADHD، توجه ویژه ای به آموزش مهارت های فرزندپروری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

سبکهای فرزندپروری ، اختلال نقص توجه/بیش فعالی ، کودکان