مروری بر درمانهای روانشناختی اتیسم

مقدمه: اتیسم یک اختلال عصبی-رشدی است که با نقص در تعاملات اجتماعی، مشکلات ارتباطی و الگوهای رفتاری تکراری و محدود مشخص می شود. این اختلال در سال های اولیه کودکی نمایان شده و می تواند به طور قابل توجهی بر زندگی فرد و خانواده تاثیر بگذارد. عوامل متعددی، از جمله ژنتیک، محیط، و تغییرات عصبی-بیولوژیکی، در بروز این اختلال نقش دارند. با توجه به اهمیت مداخلات زودهنگام، پژوهش حاضر به مرور بررسی علائم، عوامل زمینه ساز و روش های درمانی اتیسم پرداخته و یافته های پژوهش های اخیر را مورد تحلیل قرار می دهد. هدف: این مطالعه ارائه یک دیدگاه جامع در مورد وضعیت فعلی شناخت و درمان اتیسم به منظور ارتقای آگاهی و بهبود رویکردهای مداخله ای است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مروری و کتابخانه ای انجام شده است. منابع مورد بررسی شامل مقالات علمی منتشرشده در پایگاه های معتبر داخلی و خارجی مانند PubMed، Google Scholar و SID بوده است. یافته: نتایج این مطالعه نشان می دهد که اختلال طیف اتیسم یک اختلال پیچیده و چندعاملی است که به طور قابل توجهی بر توانایی های ارتباطی، تعاملات اجتماعی و رفتارهای فرد تاثیر می گذارد. شواهد پژوهشی حاکی از آن است که عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز این اختلال نقش دارند، اما علت دقیق آن همچنان نامشخص است. تشخیص زودهنگام می تواند تاثیر چشمگیری در بهبود مهارت های فردی و اجتماعی کودکان داشته باشد. روش های درمانی متنوعی مانند رفتاردرمانی، کاردرمانی، گفتاردرمانی، بازیدرمانی و دارودرمانی می توانند به کاهش علائم و بهبود عملکرد اجتماعی و شناختی افراد مبتلا کمک کنند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به افزایش شیوع اتیسم در سال های اخیر، لزوم ارتقای آگاهی عمومی، بهبود خدمات تشخیصی و درمانی، و توسعه سیاست های حمایتی برای این افراد بیش از پیش احساس می شود. به کارگیری رویکردهای چندبعدی در درمان و توانبخشی می توان به ارتقای کیفیت زندگی افراد مبتلا به اتیسم و خانواده های آنان کمک کرد.

کلیدواژه ها:

اختلال عصبی-رشدی ، ارتباط ، اتیسم