پیشبینی اضطراب فراگیر دانش آموزان بر اساس نقش تفکر ارجاع ی در دانش آموزان مقطع متوسطه اول

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تفکر ارجاعی در پیش بینی اضطراب فراگیر در دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر تهران بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهشهای کاربردی و از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه اول منطقه ۲ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. نمونهی پژوهش شامل ۲۷۸ نفر بود که به روش نمونهگیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس کوتاه اختلال اضطراب فراگیر (۷-GAD) اسپیتزر و همکاران (۲۰۰۶) و پرسشنامه تفکر ارجاع ی اهرینگ (۲۰۱۰) تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامهها از طریق نرم افزار SPSS-۲۶ و از طریق روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین تفکر ارجاعی با اضطراب در دانش آموزان ارتباط مثبت معنادار (۰.۰۰۱) وجود دارد. همچنین تفکر ارجاعی اضطراب در دانش آموزان را به صورت مثبت پیش بینی می کند. این پژوهش نشان دهنده ی اهمیت پیش بینی کنندگی تفکر ارجاعی در جهت جلوگیری از ایجاد اضطراب است. لذا اصلاح تفکر ارجاعی می تواند گامی در راستای رهایی از اضطراب باشد.

کلیدواژه ها:

اضطراب فراگیر ، تفکر ارجاعی ، دانش آموزان