بررسی اثربخشی آموزش خودهیپنوتیزم بر روی کنترل خشم و کنترل تکانه در دانش آموزان پسر دارای اختلال سلوک

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش خودهیپنوتیزم بر مهارتهای کنترل خشم وکنترل تکانه در دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال سلوک انجام شد. این پژوهش به صورت نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل انجام شد. جامعه آمار ی شامل تمامی دانش آموزانی بود که در زمستان ۱۴۰۲ توسط مشاوران مدارس به مراکز روانشناخت ی همکار ارجاع داده شده و با تشخیص اختلال سلوک روبرو بودند. از م یان این افراد، ۳۰ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند: گروه آزمایش (دریافتکننده آموزش خودهیپنوتیزم) و گروه کنترل، هر گروه شامل ۱۵ نفر بودند. برنامه آموزشی برای گروه آزمایش شامل ۸ جلسه آموزش خودهیپنوتیزم بود. ابزارهای جمعآوری دادهها شامل پرسشنامه کنترل خشم اسپ یلبرگر و پرسشنامه کنترل تکانه بارات بودند. دادهها با استفاده از آزمون تحل یل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) و آزمون تعقیبی توکی با نرمافزار SPSS نسخه۲۷ و در سطح معناداری ۰٫۰۵ تحلیل شدند. پس از کنترل نمرات پیشآزمون، نتایج نشان داد که روش آموزشی تاثیر قابل توجهی در سطح ۰٫۰۵ بر کنترل تکانه و کنترل خشم دانش آموزان پسر دارا ی اختلال سلوک دارد. همچنین، آزمون تعقیبی توکی نشان داد که مداخله آموزش ی بر هر دو متغ یر وابسته تاث یر معنادار داشته است. بر اساس یافته های ای ن پژوهش می توان گفت آموزش خودهیپنوتیزمی می تواند باعث کنترل تکانه و خشم در دانش آموزان دارای اختلال سلوک شود بنابراین انجام مداخلات بر اساس این آموزش می تواند در ارتقای عملکرد تحصیلی و اجتماعی موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

آموزش خودهیپنوتیزم ، کنترل تکانه ، کنترل خشم