مدل یابی معادلات ساختاری میانجیگری از خودبیگانگی تحصیلی در ارتباط بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی و پایبندی مذهبی

میان متغیرهای پژوهش یعنی اعتیاد به شبکه های اجتماعی، از خودبیگانگی تحصیلی و پایبندی مذهبی، می توان الگوی فرضی ترسیم کرد که در آن اعتیاد به شبکه های اجتماعی با از خودبیگانگی تحصیلی ارتباط داشته باشد و پایبندی مذهبی ارتباط میان این دو را میانجیگری نماید. هدف پژوهش حاضر تعیین برازش مدل ساختاری میانجی گری از خودبیگانگی تحصیلی در ارتباط بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی و پایبندی مذهبی بود. پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی از نوع تحقیقات کمی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر قم در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ می باشد که از میان آنها ۳۱۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه از خودبیگانگی تحصیلی؛ پرسشنامه اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل و پرسشنامه پایبندی مذهبی بود. داده ها با روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد مدل ساختاری میانجی گر از خودبیگانگی تحصیلی در ارتباط بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی و پایبندی مذهبی با داده های گردآوری شده برازش دارد. بین از خودبیگانگی تحصیلی و پایبندی مذهبی ارتباط منفی و معنادار وجود داشت (۰.۰۴۷=P، ۰.۴۴۹=β). از خودبیگانگی تحصیلی در ارتباط بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی و پایبندی مذهبی نقش میانجی گری دارد (۰.۰۴۸=P، ۰.۲۸۱=β). براساس نتایج می توان گفت از خودبیگانگی تحصیلی ارتباط بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی و پایبندی مذهبی میانجی گری می کند.

کلیدواژه ها:

ازخودبیگانگی تحصیلی ، اعتیاد به شبکه های اجتماعی ، پایبندی مذهبی