مروری بر درمان مبتنی بر ذهنیسازی برای کودکان، نوجوانان و خانواده های آنها : رویکردی نوین در روانشناسی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 298
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CPCAUMA04_015
تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
ذهنیسازی یک فعالیت ذهنی است که مربوط به فهمیدن و درک رفتار خود و دیگران بر اساس حالت های ذهنی است. حالتهای ذهنی شامل احساسات، نیازها، اهداف، نیات و غیره است. کاربرد مفهوم ذهنیسازی برای کودکان و نوجوانان آسیب پذیر ضروری است زیرا یک دیدگاه فراگیر درباره رشد کودک و توصیفی از مفاهیم مربوط به کودکانی که در دوران رشد خود مبتلا به آسیبروانی و غفلت میشوند، ارائه می دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی مداخلات مبتنی بر ذهنی سازی در کودکان و نوجوانان و خانوادههای آنها انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و شیوه گردآوری دادهها مبتنی بر کتابخانه ای و اسنادی است. دادههای پژوهش با رویکرد توصیفی _ تحلیلی به صورت جستجو در پایگاه ها و منابع اطلاعاتی علمی اینترنت کلید واژه های فارسی شامل: درمان ذهنیسازی، خانواده های آسیبپذیر، مشکلات هیجانی و رفتاری، کودکان و نوجوانان به همراه معادل های انگلیسی در پایگاههای اطلاعاتی مگیران، ایرانداک، گوگل اسکالر، ساینس دایرکت، اسکوپوس پابمد و گوگل بوکز بوده است. از ۲۱ مقاله که در ارتباط با این موضوع مورد مطالعه قرار گرفت، ۱۵ مقاله انتخاب و بررسی شدند. نتایج پژوهش نشان داد با توجه به اینکه کار با کودکان و نوجوانان نیاز به همکاری همه جانبه والدین، معلمان و متخصصان دارد و باید با زبانی مشترک و قابل فهم کودکان و نوجوانان را درک بکنند.کاربست مفهوم و نظریه ذهنی سازی در گستره ای از مداخلات درمانی برای کودکان و خانواده ها است. درمان مبتنی بر ذهنیسازی دارای این رشد و پختگی است که در قالب نوعی درمان در بافت روان درمانی فردی کودک به کار گرفته میشود. مرور مطالعات پژوهش حاکی از آن است که ذهنیسازی عاملی مهم در سازگاری، سلامت روانی و رفتار است. طیف گسترده ای از مداخلات مبتی بر ذهنیسازی برای دوران کودکی در دسترس است، که کاربرد گسترده ای را دارد. تحقیقاتی با کیفیت بهتر برای بررسی پایه شواهد برای این درمانها مورد نیاز است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
پریسا نیازی
کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، گروه روانشناسی، دانشگاه غیرانتفاعی رشدیه، تبریز، ایران