پیشبینی اختلال وسواسی-جبری بر اساس اجتناب شناختی و خودتنظیمگری

این پژوهش با هدف بررسی نقش اجتناب شناختی و خودتنظیمگری در پیشبینی اختلال وسواسی-جبری (OCD) انجام شد. اختلال وسواسی-جبری یکی از اختلالات روانی شایع و ناتوان کننده است که با افکار وسواسی و رفتارهای جبری مشخص می شود. در این مطالعه، ۱۰۰ فرد مبتلا به OCD از کلینیک های رواندرمانی و مراکز روانپزشکی اردبیل به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد شامل پرسشنامه وسواسی-جبری ییل-براون (Y-BOCS)، پرسشنامه اجتناب شناختی (CAQ) و پرسشنامه خودتنظیمگری (SRQ) جمع آوری شدند. نتایج نشان داد که اجتناب شناختی به طور مثبت و خودتنظیمگری به طور منفی با علائم OCD مرتبط هستند. به عبارت دیگر، افزایش اجتناب شناختی با تشدید علائم OCD و افزایش خودتنظیمگری با کاهش این علائم همراه بود. این یافته ها با مطالعات قبلی همسو است که نشان می دهند اجتناب شناختی به عنوان یک مکانیسم ناسازگارانه می تواند به تداوم علائم OCD کمک کند، در حالی که خودتنظیمگری به عنوان یک عامل محافظتی عمل می کند. این پژوهش بر اهمیت مداخلات درمانی که همزمان بر کاهش اجتناب شناختی و افزایش خودتنظیمگری تمرکز دارند، تاکید می کند. درمان هایی مانند درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و درمان شناختی-رفتاری (CBT) می توانند با هدف قرار دادن این عوامل، به بهبود علائم OCD کمک کنند. این مطالعه محدودیت هایی مانند استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و تکیه بر خودگزارش دهی داشت که پیشنهاد می شود در پژوهش های آینده از روش های دقیق تری استفاده شود.

کلیدواژه ها:

اختلال وسواسی-جبری ، اجتناب شناختی ، خودتنظیمگری