مقایسه سیستم های مغزی-رفتاری در دانشجویان دارای نشانه های اختلال خودشیفته و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه سیستم های مغزی-رفتاری در دانشجویان دارای نشانه های اختلال خودشیفته و عادی می باشد. این پژوهش علی-مقایسه از نوع مورد-شاهدی می باشد. جامعه آماری شامل پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل دارای نشانه های اختلال شخصیت خودشیفته و عادی مشغول به تحصیل در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بودند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۰۰ (۵۰ نفر دارای اختلال خودشیفته و ۵۰ نفر عادی) بعد از غربالگری از جامعه آماری به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده از پرسشنامه شخصیت خودشیفته (NPI-۱۶) و مقیاس سیستم های مغزی/رفتاری (BIS، BAS.) استفاده شد داده های پژوهش با آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) تجزیه و تحلیل شدند که برای این منظور از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ بهره گرفته شد. نتایج به دست آمده در این خصوص نشان داد بین فعال سازی رفتاری و بازداری رفتاری دانشجویان دارای نشانه های اختلال خودشیفته و عادی تفاوت معنی داری وجود ندارد. در نتیجه می توان اذعان کرد صفات شخصیتی افراد خودشیفته از متغیرهای سیستم های مغزی رفتاری تاثیر پذیر نبود و نیازمند بررسی متغیرهای دیگر در این خصوص می باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم های مغزی رفتاری ، فعال سازی رفتاری ، بازداری رفتاری ، اختلال خودشیفته