اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رفتارهای تکانشگرانه در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رفتارهای تکانشگرانه در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود. روش این پژوهش از نوع آزمایشی است که با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی دوره دوم (پایه های پنجم و ششم ابتدایی) مبتلا به اختلال یادگیری خاص شهر اصفهان در نیمسال اول سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بودند که تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخابو به طور تصادفی ساده در گروه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش هشت جلسه ای ۶۰ دقیقه ای به صورت هفته ای یک جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق شامل پرسشنامه تکانشگری بارات بود. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ صورت گرفت. براساس یافته ها درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش رفتارهای تکانشگرانه (۰۱/۰p<) در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص در گروه آزمایش شده است. نتایج حاصل بر اهمیت توجه به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش رفتارهای تکانشگرانه تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری خاص ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، رفتارهای تکانشگرانه