پیش بینی اندیشه پردازی خودکشی براساس اجتناب تجربه های و حمایت اجتماعی در سالمندان

این پژوهش به هدف پیش بینی اندیشه پردازی خودکشی براساس اجتناب تجربه های و حمایت اجتماعی در سالمندان انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه سالمندان شهر اردبیل در سال ۱۴۰۳ (در بازه زمانی اوایل تیرماه تا اوایل مهرماه سال ۱۴۰۳) بودند که به روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۲۰۰ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس حمایت اجتماعی زمینه ای (۱۳۷۳)، پرسشنامه چندبعدی اجتناب تجربه ای (گودمن و همکاران، ۲۰۱۱) و مقیاس اندیشه پردازی خودکشی بک (۱۹۹۱) اسفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۰ صورت گرفت. براساس یافته ها بین اجتناب تجربه ای با اندیشه پردازی خودکشی در سالمندان رابطه مثبت و معنادار (۰۱/۰ p<) و بین حمایت اجتماعی (و ابعاد آن) با اندیشه پردازی خودکشی در سالمندان رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰۱/۰ p<). همچنین نتایج مربوط به تحلیل رگرسیون تحلیل نشان داد که ۳۳ درصد از اندیشه پردازی خودکشی در سالمندان از طریق اجتناب تجربه ای و حمایت اجتماعی آن تبیین می شود (۰۱/۰ p<). با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان نمود که اجتناب تجربه ای و حمایت اجتماعی از جمله عوامل مرتبط با اندیشه پردازی خودکشی در سالمندان بوده و نیازمند توجه ویژه ای از سوی متخصصان، روانشناسان و سایر افرادی که با سالمندان می باشند.

کلیدواژه ها:

اندیشه پردازی خودکشی ، اجتناب تجربه ها ، حمایت اجتماعی ، سالمندان