طراحی محیط های درمانی با رویکرد کودک محور جهت کاهش استرس در کودکان اوتیسم

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مولفه های ابعادی فضاهای درمانی کودک محور بر کاهش استرس کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شده است. با توجه به اهمیت محیط درمانی در بهبود وضعیت این کودکان، مطالعه حاضر به صورت کاربردی و با رویکردی ترکیبی (کیفی و کمی) طراحی شده است. در بخش کیفی پژوهش، با استفاده از روش کتابخانهای به شناسایی و بررسی مولفه های ابعادی موثر بر کاهش استرس پرداخته شده است. در بخش کمی، با بهره گیری از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه، دادهها جمع آوری و با استفاده از نرمافزار SPSS تحلیل شدهاند. نتایج نشان می دهند که معماری محیط با تاکید بر ابعاد کالبدی، عناصر محیطی و نظافت و آراستگی، تاثیر مستقیمی بر سه حیطه سلامت روانشناختی، فیزیولوژیکی و کالبدی کودکان اوتیسم دارد. این پژوهش حاکی از آن است که توجه به طراحی دقیق و مبتنی بر نیازهای خاص این کودکان در فضاهای درمانی میتواند به طور موثری در کاهش استرس و بهبود کیفیت زندگی آنها کمک کند.

کلیدواژه ها:

طراحی محیطی ، کودک محور ، استرس ، اوتیسم