بررسی کارآفرینی واشتغال زایی زنان روستایی دراجرای پروژه های بیابانزدایی مطالعه موردی روستای رضاآباد شهرستان زنجان

فقر به عنوان یک عامل بیابان زایی شناخته شده است بنابراین برای مبارزه با بیابانزایی اهمیت عوامل اقتصادی را نیز بایدمدنظر داشت اصولا کشاورزی و دامداری دراراضی خشک یاوجود ندارد و یااینکه مانند کشاورزی و دامداری دراراضی حاصلخیزی پرمنفعت و توجیه اقتصادی ندارد دراین میان زنان به عنوان نیمی ازهرجامعه انسانی و بعنوان پتانسیل های مهم دراشتغال بخصوص درجامعه روستایی محسوب میشوند ولی متاسفانه نرخ اشتغال آنها بسیارپایین تر ازاین میزان است بطوریکه براساس مطالعات انجام شده دراین خصوص درحدود یک سوم این جمعیت را درخصوص کارویک دهم درامد جهان و یک صدم مالکیت را به خود اختصاص داده اند درعصرحاضر اشتغال بخصوص اشتغال زنان درکشورهای جهان سوم یکی ازچالش بسیارمهمی است که نوک پیکان تیزمطالعات برنامه ریزان اجتماعی اقتصادی را به خود جلب نموده است عدم شناسایی خلاقیت ها و خودباوری درجامعه زنان باعث شده تا این قشرعظیم ازصحنه کار وفعالیت و اشتغال کناربمانند دراین پژوهش درصدد هستیم تا نقش زنان روستایی را دراجرای پروژه های بیابان زدایی دراستان زنجان مورد بررسی قراردهیم و تاثیر آن بردرامد و اجرای پروژه های بیابانزدایی بررسی نماییم لذا به همین منظور این مطالعه به روش توصیفی تحلیلی دریکی ازروستاهای شهرستان زنجان انجام گردیده است

کلیدواژه ها:

بیابان زدایی ، کارآفرینی ، زنان روستایی