برآورد غیر مستقیم میزان سقط جنین عمدی کل با استفاده از مدل تعیین کننده های بلافصل باروری در ایران به تفکیک استان ها

با وجود نقش مهمی که سقط جنین عمدی در حرکات جمعیتی دارد، حساسیت های خاص آن در بسیاری موارد مانع از بررسی معمول مسئله شده است و استفاده از روش های غیر مستقیم در مطالعه آن را ضروری می سازد. پژوهش حاضر با استفاده از مدل تعیین کننده های بلافصل باروری و داده های پیمایش جمعیت و سلامت در جمهوری اسلامی ایران(DHS)، در راستای برآورد میزان های سقط عمدی کل و تاثیر نسبی بازدارندگی عوامل بلافصل روی باروری در کشور تلاش کرده است. برآورد ها نشان می دهد هر زن ایرانی در طول دوره ی باروری خود و با فرض ثبات نسبی میزان های ویژه ی سقط عمدی زمان پژوهش، به طور متوسط در حدود ۰۷۱/۱ مورد را تجزیه می کند که این میزان در مناطق شهری و در استان های با وضعیت اقتصادی و اجتماعی بالا، بیشتر بوده است. براساس یافته ها، استفاده از وسایل تنظیم خانواده با ۳/۵۹ درصد بیشترین تاثیر باز دارنده روی باروری را داشته است و دیر کرد یا عدم ازدواج با ۲/۲۱ درصد، سقط عمدی با ۸/۱۵ درصد و نازایی موقت با ۸/۳ درصد در رتبه های بعدی جای گرفته اند. در ادامه، برآورد های انجام گرفته مورد بررسی و ارزیابی بیشتر قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

تعیین کننده های بلافصل باروری ، باروری کل ، باروری نکاحی ، شاخص ازدواج ، شاخص تنظیم خانواده ، شاخص نازایی موقت ، شاخص سقط جنین