تحلیل نمادهای میهن در اشعار حسین منزوی از منظر تاریخ گرایی نوین

یکی از مولفه های اساسی ادبیات پایداری مقوله میهن است. حسین منزوی یکی از مشهورترین شاعران معاصر است که در اشعار خود، همواره احساس میهن دوستی اش را ابراز و اثبات کرده است، و علاوه بر بیان مستقیم در بسیاری از شعرهای خود، از نمادهای مختلف بهره یافته است. در این پژوهش بنا داریم تا نمادهایی که حسین منزوی در راستای تبیین مفهوم میهن از آن ها بهره برده است را مورد بررسی و تحلیل قرار داده، و به این پرسش پاسخ دهیم که: «رویکرد نمادین این شاعر معاصر نسبت به مقوله ی میهن از منظر نقد تاریخ گرای نوین چگونه است؟» این پژوهش با روش تحلیلی_توصیفی و با بررسی موردی مجموعه اشعار منزوی انجام شده. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که، منزوی در راستای تبیین مفهوم میهن و میهن دوستی، مجموعا ۲۱۵ مرتبه از ۴۶ نماد گوناگون بهره می یابد. پرکاربرد ترین نماد منزوی برای تبیین این مقوله، نماد «باغ» با بسامد ۶۷ بار تکرار است. از نظر نوع نمادهای قابل استفاده، پرکاربردترین نماد منزوی، درخصوص مفهوم میهن، نمادهای عمومی و مصنوعی، به ترتیب با بسامد ۳۵ و ۲۴ بار تکرار هستند. همچنین از منظر تاریخ گرایی نوین، نمادهای او دقیقا منطبق با اوضاع و احوال جامعه انتخاب شده اند. به نحوی که از نمادهای مثل کوه و خانه، برای تبیین مفهوم میهن درشرف آزادی، و ازنمادی چون ویرانسرا برای بیان اوضاع میهن ظلم زده بهره می یابد. نمادهایی مثل: شهر و بازار را جهت القای حس اتحاد در راستای آزادی میهن، و نمادهای چون کوزه و خاک را برای توصیف کشتار و سرکوبگری قدرت حاکم مورد استفاده قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

حسین منزوی ، نماد ، میهن ، تاریخ گرایی نوین ، ادبیات پایداری