ارزیابی وضعیت بیابان زایی باتاکیدبرمعیارخاک و پوشش گیاهی به روش مدالوس درمنطقه اینچه برون ـ استان گلستان

بیابانزایی نتیجه فرایندهایی است که دوعامل تغییرات اقلیمی و رفتارزیست محیطی انسان جز مهمترین آنها می باشد برای براورد بیابان زایی روشهای متفاوتی ارایه شده است که دراین تحقیق ازروش مدالوس به دلیل روش ویژه وزن دادن به لایه ها کاربرد سامانه اطلاعات جغرافیایی درتلفیق لایه ها و بکارگرفتن روش میانگین هندسی بجای میانگین حسابی استفاده شد دومعیار خاک و پوشش گیاهی باتوجه به شرایط منطقه و اطلاعات موجود انتخاب شدند و براساس جدولهی مربوطه ارزش دهی شدند نتایج بدست امده نشان میده که ازکل گستره منطقه مورد مطالعه که 102224/9 هکتارمی باشد 54/98 درصد منطقه جز تیپ C1 یابحرانی کم 22/28 درصد منطقه جز تیپ F3 یا شکننده زیاد 12/52 درصد منطقه جز تیپ F2 یاشکننده کم و درنهایت 6/36 درصد منطقه جز تیپ P یا بالقوه قراردارد 3/88 درصد منطقه که پهنه های ابی را شامل می شد ارزش دهی نشدند شاخص حفاظت ازخاک بامیانگین وزنی 1/585 بیشترین تاثیر را دربیابانزایی منطقه دارد

کلیدواژه ها:

بیابانزایی ، روش مدالوس ، منطقه اینچه برون