بررسی امکان افزایش آستانه تحمل بذر گیاهان بیابانی به تنش خشکی مطالعه موردی بذر سیاه تاغ (Hloxylon aphyllum L)

تاغ یک درختچه ی دائمی سازگار با مناطق خشک است که به طور وسیعی در عملیات احیاء مناطق بیابانی و تثبیت شن مورداستفاده قرار می گیرد، این گونه علیرغم توان تولید بذر زیاد، از تراکم کمی در اطراف بوته مادری برخوردار است. در شرایط نامساعدرویشگاه های بیابانی، جوانه زنی بذر و استقرار گیاهچه یک مرحله بحرانی برای بقای گیاه می باشد. به منظور بررسی تاثیر خشکیبر جوانه زنی بذر سیاه تاغ، آزمایشات جوانه زنی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل در چهار تکرار انجام شد فاکتورهای آزمایششامل خشکی در 6 سطح 0و3/0 و6/0 و9/0 و1/2و1/5 مگاپاسکال)بود. نتایج آزمایش تیمار خشکی نشان داد که سطوح خشکی بر درصد جوانه زنی و سرعت جوانه زنی بسار معنی دار بود و با افزایش تنشخشکی، درصد و سرعت جوانه زنی وطول گیاهچه کاهشیافت، پیش تیمار پلی اتیلن گلیکول حد آستانه تحمل خشکی و حد نهایی تحمل خشکی را افزایش داد استفاده از پیش تیمار حدآستانه تحمل خشکی را از 0/23 به 0/44 مگاپاسکال و حد نهایی تحمل خشکی را از 0/9 به 11/33 مگاپاسکال بهبود بخشید