بررسی سازگاری دو گونه آکاسیا سالیسینا Acacia salicina و کهور پاکستانیProsopis juliflora به منظوراستفاده در طرح های بیابانزدایی درمنطقه هوربندرماهشهر

وسعت عرصه های بیابانی درشهرستان بندر ماهشهر قابل توجه می باشد و با توجه به شرایط اقلیمی نامساعد و پوشش گیاهی فقیری که در منطقه وجود دارد بایستی در احیا و مدیریت پوشش گیاهی تلاشی بسیار کرد به همین جهت انتخاب گونه های مقاوم به خشکیو شوری که با شرایط آب و هوای این منطقه سازگاری داشته باشند جهت کاشت در طرح های جنگلکاری و بیابانزدایی در اولویتاقدامات می باشد. در انتخاب گونه های مناسب برای کاشت علاوه بر سازگاری بایستی به رشد سریع و کافی خصوصیات کیفی گیاهان نیز توجه کافی نمود تا بتوان با مدیریت پوشش گیاهی در مناطق خشک و بیابانی از بهترین گونه ها استفاده کرد. دو گونه آکاسیا سالیسیناAcacia salicinaوکهور پاکستانیProsopis.julifloraبه واسطه ی مقاومت به خشکی، قابلیت انعطاف در شرایط سخت رویشگاه از نظر بیابان زدایی در مناطق خشک و توسعه ی فضای سبز برون شهری به ویژه به عنوان بادشکن در مناطقی که گرد و غبار به صورت تقریبا دًائمی وجود دارد مورد توجه بوده اند و به همین منظور درطرح بیابانزدایی هور بندر ماهشهر به مساحت 40هکتار از نهال های دو ساله ی گونه های مذکور کشت شده است .در این تحقیق شرایط رویشی دو گونه ی مذکور به مدت یکسال اززمان کشت (اواسط اسفند ماه سال 89 تا اسفند ماه سال 90 ) مورد بررسی قرار گرفتند متغیرهای درصد زنده مانی گونه های مذکوربیانگر این می باشد که گونه کهور پاکستانیProsopis.juliflora توانایی استقرار و تحمل شرایط محیطی را داشته و پس از انجام مطالعات تکمیلی می تواند در توسعه طرح های بیابانزدایی و برای ایجاد جنگل دست کاشت مورد استفاده قرار گیرد در حالی که نهال های گونه آکاسیا سالیسیناAcacia salicinaچند ماه پس از استقرار با تلفات شدیدی روبه رو شدند و بیشتر آسیب های وارده به واسطه گرمای شدید هوا و عدم آبیاری با روش هایی که رطوبت را برای زمان بیشتری در اختیار نهال قرار دهد می باشد

کلیدواژه ها:

آکاسیا سالیسیناAcacia salicina/بیابانزدایی ، درصد بقا ، کهورپاکستانیProsopis juliflora/ مدیریت پوششگیاهی