طراحی خانه سالمندان با رویکرد معماری پاسخگو با حفظ ارزش های معماری بومی ایران در منطقه ۲۲ تهران

سالمندی به عنوان آخرین دوره ی زندگی انسان، همواره مورد توجه متخصصین علوم انسانی و زیست شناسی بوده است. این دوره از زندگی، معموال مشکلاتی مانند ضعف جسمانی، از کار افتادگی، معلولیت، تنهایی، بیماری، بی سرپرستی، فقر و تنگدستی را به همراه دارد. از آنجایی که هزینه اجتماعی بیماری های روانی بسیار زیاد است، امروزه بخش قابل ملاحظه ای از مطالعات جامعه شناسی پزشکی و سلامت اجتماعی به بررسی موضوعات مربوط به سلامتی و بهداشت روانی اختصاص یافته است. شناخت انسان و ویژگی های محیط زندگی او و چگونگی برقراری رابطه میان این دو عامل اهمیت زیادی دارد و می توان روانشناسی محیطی را عرصه مشترک معماری و علوم رفتاری قلمداد کرد و هدف معماران از پرداختن به این دانش را تحلیل رابطه انسان و محیط و کاربرد آن در طراحی معماری دانست. هدف از این پژوهش طراحی خانه سالمندان با رویکرد معماری پاسخگو با حفظ ارزش های معماری بومی ایرانی می باشد. برای دستیابی به این هدف از روش تحقیق کمی استفاده شده است. جهت تحقق بخشیدن به هدف پژوهش به مطالعات کتابخانه ای و بررسی نمونه های موردی پرداخته شد تا به شاخصهای تاثیر گذار در طراحی خانه سالمندان دست یابیم. سپس به مطالعات میدانی از قبیل تهیه و تنظیم پرسشنامه بر اساس طیف لیکرت از شاخص های بدست آمده پرداخته شد. پس از بررسی روایی و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، بین ۱۸۰ نفر در گروه معماران، روانشناسان و سالمندان توزیع و جمع آوری شد. در ادامه به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه جهت اولویت بندی شاخص های طراحی، از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. برای آزمون فرضیه ها، پس از تست نرمال بودن متغیرها با استفاده از آزمون اسمیرنف کولموگروف، از آزمون t تک نمونه ای t-test مستقل، و برای اولویت بندی تاثیر هر یک از عوامل در طراحی از آزمون رتبه بندی فریدمن استفاده شد. در نهایت با توجه به شاخص های با اهمیت بیشتر، الگویی برای طراحی خانه سالمندان ارائه شد.

کلیدواژه ها:

سالمند ، خانه سالمندان ، معماری پاسخگو ، معماری بومی ، تهران