سیمای مناطق بیابانی با تاکید بر بیابانهای ایران

ارزیابی منابع موجود راجع به بیابان حاکی از آن است که تعریف جامع و واحدی برای بیابانها ارائه نشده و تقسیم بندی های مختلفی از آن صورت گرفته است. در تقسیم بندی بیابانهای موجود در دنیا به بیابانهای باد پناهی، بیابانهای سردمهی، بیابان های دینامیکی (مناطق خشک جنب حاره)، بیابانهای داخلی قاره ها، بیابان های قطبی تقسیم می شوند. 20 درصد کل اراضی کشور است که در طبقه بندی / اراضی کویری و بیابانی ایران با مساحت 34 میلیون هکتار معادل 7آن به کویر با مساحت 10 میلیون هکتار، بیابان 24 میلیون هکتار ، شنزار 12 میلیون هکتار، تپه های ماسه ای 5 میلیونهکتار ، شنزار(ماسه زار) 7میلیون هکتار ، اراضی بیابانی به شدت تخریب یافته 12 میلیون هکتار تقسیم می شوند. در تقسیم بندی بیابانهای ایران به دو دسته بیابانهای داخلی و کناره ای و از نظر منشا و مبدا پیدایش به دو گروه عمده بیابانهای طبیعی یا تاریخی و بیابان با منشا انسانی تقسیم میگردند. البته باید این واقعیت را پذیرفت که محدوده بیابان های ایران را نمی توان تنها با در نظر گرفتن یک یا دو عامل محیطی مورد مطالعه قرار داده و تفکیک کرد بلکه باید از جنبه های اقلیم شناسی، ژئومرفولوژی، زمین شناسی، خاکشناسی، هیدرولوژی و پوشش گیاهی نیز مورد بررسی قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

ایران ، بیابان ، تپه ماسه ای ، شنزار ، کویر