ارزیابی توان تولید اتانول از گونه های هالوفیت و مقاوم به شوری در اراضی شور مناطق خشک و بیابانی

ذخایر نفت جهان به سرعت در حال مصرف شدن است و پیش بینی می شود که تا اواسط این قرن پایان پذیرد؛ همین امر سبب شده است تا منابع جدیدی برای تولید سوخت مکمل اتانول معرفی شود. با اینحال، تامین اتانول از منابعی که برای تولید غذااستفاده می شوند ممکن است باعث کمبود مواد غذایی و تهدید امنیت غذایی گردد؛ بنابراین بهره برداری از اراضی شور در مناطق خشک و بیابانی برای تولید بیوماس لیگنوسلولزی که ارزش غذایی ندارد و می تواند به اتانول تبدیل شود و در عین حال تاثیری برتولید غذای انسان ندارد ضروری است. هالوفیتها که بیوماس زیادی را با استفاده از منابع شور مانند آب و خاک شور تولیدمی کنند می توانند به عنوان یک جایگزین مهم در این مناطق محسوب شوند. این گونه های چندساله مقاوم به شوری بوده و نرخ رشد بالایی برای تولید بیوماس لیگنوسلولزی با کیفیت خوب برای تولید اتانول دارند. این مطالعه ضمن بررسی تحقیقات انجام شده در دنیا نشان می دهد که برخی از گونه های هالوفیت پتانسیل محصولات بیواتانولی را دارا هستند

کلیدواژه ها:

بیواتانول ، سلولز ، لیگنین ، شوری ، سازگار با محیط زیست