بررسی توسعه اکوتوریسم و گردشگری در تالاب گاوخونی با توجه به پتانسیل های زیست محیطی موجود در منطقه

گردشگری و محیط زیست با یکدیگر رابطه ای تنگاتنگ دارند. محیط فیزیکی اعم از طبیعی یا مصنوعی، جاذبه های زیادی برای گردشگری پایدار ایجاد می کند که این نوع گردشگری با محیط اطراف سازگار بوده و تاثیر مخرب و سو بر آن ندارد. گاوخونی به دلیلدور بودن از شهر اصفهان، دارای طبیعت بکر گیاهی و جانوری دست نخورده است و از این حیثدارای جاذبه های کافی جهت اکوتوریسم می باشد و چنانچه بر روی آن برنامه ریزی و کار شود، می تواند به عنوان یکی از مراکز مهم و اصلی اکوتوریسم کشور معرفی گردد. نقش منحصر به فرد این تالاب در جلوگیری از گسترش بیابان، پذیرش هزاران گونه پرنده بومی و مهاجر، چشم انداز و افق وسیع کویر، چشم انداز جنگل های گز، فرهنگ دست نخورده مردم ورزنه و... آن را به یکی از مراکز مهم پذیرش اکوتوریسم تبدیلکرده است. لذا می توان اذعان داشت که مقوله اکوتوریسم و گردشگری در حوزه گاوخونی از مناسب ترین گزینه های توسعه منطقه و بازگشت این تالاب به شکوفایی گذشته به شمار می رود. برای این منظور در تحقیق حاضر بر آن شدیم تا ابتدا به معرفی و موقعیت جغرافیایی تالاب گاوخونی و بیان پتانسیل های زیست محیطی این تالاب ارزشمند بپردازیم و سپس منابع و استعدادهای گردشگری منطقه را مورد بررسی قرار دهیم و نهایتا راهکار های جلب و جذب گردشگر و ایجاد تاسیسات جنبی را مورد بررسی قرار دهیم. بدیهی است که در صورت فراهم آوردن امکانات زیربنایی لازم، با تبدیل علفزارها به پارک ملی، تجدید حیات وحش، تاسیس موزه بوم شناسی و... پتانسیل جذب گردشگر در این منطقه تا حد زیادی افزایشمی یابد.

کلیدواژه ها:

تالاب گاوخونی ، پتانسیل های زیست محیطی ، اکوتوریسم پایدار ، گردشگری