آزمون مدل علی پریشانی روانشناختی نوجوانان براساس آزاردیدگی دوران کودکی و ناگویی هیجانی با نقش میانجی گرانه کیفیت خواب

هدف پژوهش حاضر آزمون مدل علی پریشانی روانشناختی نوجوانان براساس آزاردیدگی دوران کودکی و ناگویی هیجانی با نقش میانجی­ گرانه کیفیت خواب بود. این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش انجام نیز توصیفی -همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش تمام دانش ­آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند که از بین آن ها تعداد ۳۵۲ نفر به شکل دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات نیز مقیاس­های آشفتگی روانشناختی (DASS؛ لاویبوند و لاویبوند، ۱۹۹۵)؛ ناگویی هیجانی (TAS؛ بگبی و همکاران، ۱۹۹۴)؛ پرسشنامه ترومای دوران کودکی (CTQ؛ برنستاین و همکاران، ۲۰۰۳) و شاخص کیفیت خواب (PSQI؛ بویس و همکاران، ۱۹۸۹) بود. برای توصیف یافته ها از میانگین و انحراف استاندارد و برای استنباط اطلاعات نیز از آزمون های همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای SPSS-۲۷ و AMOS-۲۴ استفاده شد نتایج این پژوهش نشان داد که این مدل پژوهشی از برازش مطلوبی برخوردار بوده و آزاردیدگی دوران کودکی و ناگویی هیجانی هم به­ صورت مستقیم و هم به ­صورت غیرمستقیم و از طریق میانجی ­گری کیفیت خواب بر پریشانی روانشناختی نوجوانان اثرگذار هستند. از این نتایج می ­توان برای طراحی مداخلاتی با هدف پیشگیری از پریشانی­ های روانشناختی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

آشفتگی روانشناختی ، ترومای کودکی ، ناگویی هیجانی ، کیفیت خواب ، نوجوانان