بررسی عوامل ایدئولوژیکی گرایش به پوپولیسم در ایران معاصر(مطالعه موردی دهه ۱۳۲۰ هجری خورشیدی)

پوپولیسم ویژگی سیاست در دوران مدرن می باشد، دورانی که نقش قدرت مردم در عرصه سیاست و نحوه بهره گیری از آن اهمیت و موضوعیت پیدا کرد. پوپولیسم به معنای توسل بی‎واسطه و بی‎قاعده به قدرت مردم، یکی از مهمترین آسیب‎ها و چالش‎هایی است که نظام سیاسی مبتنی بر نمایندگی تاکنون با آن دست به گریبان بوده است. بی تردید پوپولیسم مانند هر پدیده سیاسی و اجتماعی، متاثر از عوامل و زمینه‎هایی است که در گرایش به آن تاثیرگذار می‎باشد. ابزاربودگی و خلا ارزشهای بنیادین پوپولیسم باعث گشته تا این پدیده از ضعفها و نداشته های سیاسی و اجتماعی یک جامعه وهمچنین سایرامکان‎های اندیشگی و ایدئولوژیکی استفاده نماید. در این مقاله تلاش شده است عوامل ایدئولوژیکی گرایش به پوپولیسم در دهه ۱۳۲۰ هجری خورشیدی ، از طریق روش تحلیل کیفی و با بهره‎گیری از نظریات پل تاگارت در خصوص پوپولیسم مورد بررسی قرارگیرد. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که عوامل ایدئولوژیکی (ایدئولوژی توده ای و ناسیونالیسم) در گرایش به پوپولیسم تاثیرگذار بوده است.

کلیدواژه ها:

ایران معاصر ، ایدئولوژی توده ای ، سیستم نمایندگی ، ناسیونالیسم ، گرایش به پوپولیسم