طراحی یک سیستم تولید سلولی پویا و پایدار با در نظرگرفتن میزان مصرف انرژی و نیروی انسانی در برنامه ریزی تولید

طراحی و برنامه ریزی سیستم های تولید سلولی در اکثر مدل های کلاسیک بر مبنای به حداقل رساندن هزینه های تولید یا افزایش سود تولیدکنندگان انجام شده است. در صورتی که با گسترش سیستم های تولیدی و افزایش تقاضا برای محصولات، نگرانی ها در خصوص مسائل زیست محیطی و مصرف بی رویه منابع تجدیدناپذیر افزایش یافته است. از طرفی، توجه به کارگران و ایمنی محیط کار در ایجاد یک سیستم تولید پایدار، بعنوان امری حیاتی معرفی شده است. در این مقاله یک مدل ریاضی چندهدفه جدید برای ایجاد سیستم تولید سلولی پایدار با توجه به موارد ذکر شده ارائه شده تا علاوه بر بهینه سازی اثرات زیست محیطی سیستم تولید، هزینه های تولید را نیز به حداقل برساند. در واقع مدل پیشنهادی به عنوان یک سیستم تولید سلولی پایدار به دنبال راه حلی برای ایجاد یک سیستم تولیدی است که در آن برای تولیدکنندگان، محیط زیست و کارگران ارزش افزوده ایجاد شود. در ادامه، مدل با استفاده از روش اپسیلون محدودیت حل شده و جواب های متنوعی به صورت جبهه پارتو برای تصمیم گیری ارائه گردید. با توجه به NP-hard بودن مدل پیشنهادی و عدم توانایی نرم افزار گمز در یافتن جواب های بهینه برای مسائل در مقیاس بزرگ، یک الگوریتم ژنتیک مرتب سازی غیرمغلوب (NSGA-II) برای حل آن ارائه شده است. نتایج نشان داد، روش فراابتکاری زمان حل را حداقل به میزان سه برابر نسبت به روش اپسیلون محدودیت، کاهش داده است؛ همچنین کاهش سطح خطرات محیطی منجر به افزایش هزینه های تولید شده است. در نهایت، کاربردپذیری مدل پیشنهادی در یک کارگاه تولید تجهیزات کشاورزی به صورت مطالعه موردی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

سیستم تولید سلولی پویا ، انرژی ، برنامه ریزی تولید ، روش اپسیلون- محدودیت ، الگوریتم NSGA-II