واکنش هیبریدهای امیدبخش گردو به بیماری لکه سیاه (Ophiognomonia leptostyla)

بیماری لکه سیاه گردو (Ophiognomonia leptostyla)، یکی از مهمترین بیماری های برگی این محصول در اغلب مناطق گردوکاری است. در این پژوهش، واکنش نهال های پیوندی چهار هیبرید امیدبخش و پرمحصول گردو (H ۱-۷, H ۲-۱, H ۱-۱, H ۲-۱۲) به همراه رقم هارتلی (Hartley) و ژنوتیپ K۷۲ به ترتیب به عنوان شاهد مقاوم و حساس، در برابر قارچ عامل بیماری مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و دو عامل جدایه قارچی (در دو سطح) و ارقام و ژنوتیپ های گردو (در ۶ سطح) انجام شد. در بهار ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ نهال های گردو با استفاده از سوسپانسیون کنیدی قارچ با غلظت ۱۰۵ اسپور در میلی لیتر مایه زنی شدند. تعداد و قطر لکه های نکروز، در سه نوبت به فواصل ۱۵ روز یادداشت برداری شد. نتایج نشان داد که ۴۵ روز پس از مایه زنی، بیشترین تعداد لکه به هیبرید H ۲-۱۲ تعلق داشت. همچنین بزرگترین لکه های بیماری روی هیبریدهای H ۱-۱ و H ۱-۷ مشاهده شد. اولین آسروول ها، ۴۴-۴۳ روز پس از مایه زنی، بر روی ژنوتیپ های H ۱-۱ و H ۲-۱۲ ظاهر شدند. کلیه ی ژنوتیپ ها در برابر بیماری حساس بودند، اما شدت بیماری در آنها متفاوت بود. میانگین سطح آلوده برگچه ها (NLA) در دامنه ای از ۲۰ (در هارتلی) تا ۹۰ درصد (در H ۱-۷) متغیر بود. براساس درصد سطح نکروز برگچه ها، هیبریدهای H ۱-۱, H ۱-۷ و H ۲-۱۲ به همراه K۷۲ در گروه فوق حساس، و هیبرید H ۲-۱ با میانگین ۵۲ درصد آلودگی در گروه نیمه حساس طبقه بندی شدند. هارتلی نیز میزان اندکی از آلودگی را نشان داد.

کلیدواژه ها:

گردو ، مایه زنی ، نکروز ، سطح نکروز برگچه ها ، مقاومت