اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمه ای بر خودکارآمدی و تصویر بدنی در افراد مبتلا به چاقی و اضافه وزن

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای بر خودکارامدی و تصویر بدنی در مبتلایان به اضافه وزن و چاقی بوده است. روش: روش پژوهش حاضر آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مبتلایان به اضافه وزن و چاقی شهر اهواز در سال ۱۳۹۸ بودند که با روش نمونه گیری در دسترس و با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج، نهایتا ۶۳ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی تعداد۴۰ نفر از آنها انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس تصویر بدن (لیتلتون) و مقیاس خودکارآمدی (کلارک) بود. گروه آزمایش، سیزده جلسه ۲۰ دقیقه­ای هفتگی دو بار تحریک آندی نقطه DLPFC را دریافت نمودند، در حالیکه گروه کنترل هیچگونه مداخله­ای دریافت ننمودند. داده ها با نرم افزار SPSS-۲۱ و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که تفاوت معنی­داری میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ کارامدی (۰۰۰/۰F=۱۲۴.۴, P<) با اندازه اثر ۸۹/۰ و تصویر بدنی (۰۰۰/۰F=۶.۹, P<) با اندازه اثر ۳۲/۰ بوده است، همچنین میزان خودکارآمدی وزن در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به­طور معنی داری افزایش یافت. میزان ترس از تصویر بدنی در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معنی­داری کاهش یافت. نتیجه گیری: تحریک الکتریکی فراجمجمه ای می­تواند برای درمان اضافه وزن و چاقی سودمند و کارآمد باشد و در کلینیک های تغذیه، روانشناسی و مشاوره مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اضافه وزن ، تصویر بدنی ، تحریک الکتریکی فراجمجمه ای ، خودکارآمدی