بررسی نقش بودجه ریزی مشارکتی در بهینه سازی تخصیص منابع مالی شهرداری ها

بودجه ریزی مشارکتی یکی از ابزارهای نوین در مدیریت مالی شهری است که با جلب مشارکت شهروندان و ذینفعان محلی، امکان بهینه سازی تخصیص منابع مالی را فراهم می آورد. این رویکرد با افزایش شفافیت مالی، کاهش فساد، ارتقای پاسخگویی و کارآمدی تصمیم گیری در تخصیص بودجه همراه است. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، این روش به عنوان ابزاری برای افزایش نظارت عمومی و تقویت اعتماد شهروندان به نهادهای دولتی مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال، چالش های اجرایی همچون پیچیدگی های بوروکراتیک، عدم آگاهی کافی شهروندان از فرآیندهای بودجه ریزی و نبود زیرساخت های دیجیتال مناسب، از موانع اساسی در پیاده سازی موفق آن محسوب می شوند. پژوهش حاضر با بررسی مبانی نظری و تحلیل تطبیقی نمونه های موفق در سطح بین المللی و محلی، تاثیر بودجه ریزی مشارکتی بر بهینه سازی تخصیص منابع مالی در شهرداری ها را ارزیابی کرده است. داده های این تحقیق از مطالعات موردی شهرهایی نظیر پورتو آلگره، نیویورک، پاریس و برخی کلان شهرهای ایران استخراج شده است. نتایج نشان می دهد که اجرای صحیح این مدل، نه تنها موجب افزایش بهره وری و توزیع عادلانه تر منابع مالی می شود، بلکه تاثیر مستقیمی بر رضایت شهروندان و افزایش سرمایه اجتماعی دارد. همچنین، بررسی ها نشان می دهد که در شهرهایی که از بودجه ریزی مشارکتی بهره برده اند، منابع مالی به طور موثرتری به پروژه های زیرساختی، حمل ونقل عمومی، توسعه فضای سبز و بهبود خدمات شهری اختصاص یافته است. این مطالعه همچنین به شناسایی عوامل کلیدی موفقیت این مدل در مدیریت شهری پرداخته و پیشنهادهایی برای بهبود فرآیند اجرای آن در شهرداری های ایران ارائه می دهد. در نهایت، پژوهش بر ضرورت توسعه پلتفرم های دیجیتال برای مشارکت عمومی، افزایش سطح آگاهی شهروندان و اصلاح قوانین مرتبط با شفافیت مالی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

بودجه ریزی مشارکتی ، تخصیص منابع مالی ، مدیریت شهری ، شهرداری ، شفافیت مالی ، پاسخگویی ، مشارکت شهروندان