فرهنگ کنایات دیوان صفایی

در این مقاله به بررسی کنایه در دیوان صفایی، یکی از شاعران نهچندان مشهور ادب فارسی، پرداخته شده است. کنایه به عنوان یکی از ابزارهای بی انی مهم در شعر صفایی، نقش کلیدی در انتقال مفاهیم و ایده های معنایی چندگانه ای فاوق می کند. در این تحقیق، ابتدا به تعریف و توضیح کنایه به عنوان یکی از آرایه های ادبی و بررسی جایگاه آن در ادبیات فارسی پرداخته شده است. سپس با تحلیل نمونه هایی از دیوان صفایی قمی، چگونگی استفاده از کنایه برای بیان مضامین عاشقانه، اجتماعی و اخلاقی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان میدهد که صفایی با بهره گیری از کنایه به صورت هنرمندانه، توانسته است اشعاری پرمفهوم و تاثیرگذار خلق کند که نیازمند تامل و دقت بیشتری از سوی خواننده است. این مقاله تالش دارد تا نقش کنایه در غنای معنایی شعر صفایی و تاثیر آن بر ادبیات فارسی را برجسته سازد.

کلیدواژه ها:

صفایی قمی ، صور خیال ، فرهنگ کنایات