تاثیر انعطاف پذیری استراتژیک بر عملکرد صادراتی؛ بررسی نقش میانجی قابلیت بازاریابی بین الملل و تعدیل گری انطباق با فناوری های دیجیتال (مورد مطالعه: شرکت های صادراتی پارک علم و فناوری خراسان)

صادرات برای شرکت ها و موسسات دانش بنیان، به عنوان یکی از راه های کلان برای توسعه کسب و کار های خود در بازارهای بین المللی شناخته می شود. انعطاف پذیری استراتژیک، به عنوان یک قابلیت پویا برای پاسخگویی به بحران های خارجی به شیوه ای فعال یا واکنشی عمل می کند تا عملکرد صادرات را هدایت کند. لذا هدف این تحقیق بررسی تاثیر انعطاف پذیری استراتژیک بر عملکرد صادراتی از طریق نقش میانجی قابلیت بازاریابی بین المللی و در نظر گرفتن نقش تعدیلگر انطباق با فناوری های دیجیتال بوده است. این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از حیث روش اجرا، پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه مدیران شرکت های پارک علم و فناوری خراسان می باشد که تعداد آن ها 160 نفر است؛ 141 نمونه به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس در نظر گرفته شده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد زهور و لیو (2022) با 19 گویه بوده است. جهت سنجش روایی صوری از نظر خبرگان و روایی همگرا و واگرا و تحلیل عاملی استفاده شده است. جهت سنجش پایایی از آلفای کرونباخ و پایایی مرکب استفاده شد. تحلیل داده ها با روش مدلیابی معادلات ساختاری و با نرم افزار اسمارت پی ال اس 3 انجام شده است. نتایج نشان داد انعطاف پذیری استراتژیک بر قابلیت های بازاریابی بین المللی و عملکرد صادراتی شرکت های دانش بنیان تاثیر معناداری دارد. همچنین، انعطاف پذیری استراتژیک به طور مستقیم و نیز به طور غیر مستقیم، از طریق نقش میانجی قابلیت های بازاریابی بین المللی بر عملکرد صادراتی شرکت های دانش بنیان تاثیر معناداری داشته است. نقش تعدیلگر انطباق با فناوری های دیجیتال، در تاثیر انعطاف پذیری استراتژیک بر قابلیت های بازاریابی بین المللی تایید نشد.

کلیدواژه ها:

انطباق با فناوری های دیجیتال ، انعطاف پذیری استراتژیک ، عملکرد صادراتی ، قابلیت های بازاریابی بین المللی