زیبایی شناسی: دلالت های مفهومی و کاربردی در حوزه یادگیری، آموزش و روانشناسی

زیبایی شناسی مفهومی است که بر اهمیت شناخت کسب شده از طریق حواس یعنی احساسات تاکید دارد. این مفهوم در زمینه های گوناگون نظیر فلسفه، عصب شناسی و طراحی محصولات مطرح شده و اخیرا به حوزه روانشناسی و آموزش نیز بسط و گسترش یافته است. در این مقاله قصد داریم با مروری بر پژوهش های انجام شده در رابطه با زیبایی شناسی در حوزه درمان و آموزش، کاربرد و ابعاد آن را تبیین نموده و به درک واضح تری از این مفهوم نوین دست یابیم. روش پژوهش، مروری از نوع روایتی است. جامعه پژوهش در بر گیرنده کلیه مقالاتی بود که با کلیدواژه های انگلیسی aesthetics, psychology of aesthetic, aesthetics and education در پایگاه های علمی؛ Google Scholar, ScienceDirect, PubMed, PsycNet, ResearchGate و کلیدواژه های فارسی زیبایی شناسی، روانشناسی زیبایی شناختی، زیبایی شناسی و آموزش در پایگاه های علمی Magiran, Irandoc, ISC, SID در فاصله زمانی ۱۹۵۴ الی ۲۰۲۴ و ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۳، یافت شد. تعداد ۸۶ مقاله مورد بررسی قرار گرفت، سپس با روش نمونه گیری هدفمند بر اساس ملاک های ورود و خروج پژوهش، تعداد ۱۶ مقاله به عنوان نمونه نهایی گزینش گردید و مطالعات حاصل از منابع منتخب مقایسه، تحلیل و تفسیر و نتایج استخراج شد. نتایج نشان داد زیبایی شناسی می تواند در حوزه های نوین و جدیدی، در مداخلات روان شناختی و آموزش موثر باشد. این حوزه ها شامل احساسات، تخیل، خلاقیت، یادگیری و بهزیستی روانی بودند. درمانگران و مربیان می توانند با اهمیت دادن به زیبایی شناسی در کار خود، به شکل قابل توجهی به ارتقاء سلامت روان و یادگیری بهتر کودکان کمک کنند. زیبایی شناسی می تواند به عنوان یک رویکرد مداخلاتی موثر، در رشد و ارتقاء توانمندی ها و احساسات شناخته شود که تاثیرات مفیدی بر شناخت و بهزیستی به جا می گذارد.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، یادگیری ، آموزش ، روانشناسی