تحقق عدالت در
انتخابات همواره یکی از مسائل مهم و چالش برانگیز حکومت ها و جوامع بشری بوده است. مفهوم عدالت انتخاباتی در مبانی نظری سیاسی دولت ها تاثیر به سزایی در تحقق اجرای این مهم می باشد. از آنجایی که «عدالت در انتخابات» در منابع فقهی و
حقوقی دارای مبانی خاص خود می باشد، این تحقیق به دنبال آن است تا در ابتدا عدالت در
انتخابات را، از نگاه فقه و حقوق مورد بررسی قرار داده و سپس چگونگی احراز عدالت در داوطلبان، ناظران، مجریان و همچنین انتخاب کنندگان که از رئوس مهم تحقق
عدالت سیاسی در جریان
انتخابات است، را مورد کنکاش قرار داده است. این پژوهش با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای، تحلیل کیفی داده ها و با ماهیت توصیفی در پی اثبات فرضیه های خویش است. مفهوم عدالت در عدالت انتخاباتی از نگاه اسلام، اعطا کل ذی حق حقه است به معنای اینکه بازیگران عرصه
انتخابات یعنی حاکمیت، ناظران
انتخابات و مجری انتخابات، مردم، نامزدها، تشکل های سیاسی و گروه های مرجع، رسانه ها، حقوق و تکالیف متقابل یکدیگر را رعایت کنند.
انتخابات از نگاه
اسلام از یک طرف دارای
مبانی فقهی از قبیل بیعت و شورا بوده و از طرف دیگر مبانی
حقوقی حق تعیین سرنوشت و نظریه نمایندگی را شامل می شود که ملاحظه این مبانی در طراحی چگونگی احراز عدالت در اجزای تشکیل دهنده
انتخابات را نتیجه می دهد.