تاثیر پوشش کیتوزانی حاوی نانولیپوزوم پروتئین هیدرولیز شده ضایعات میگو در کنترل لکه سیاه و افزایش ماندگاری میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei)

در پژوهش حاضر، اثر پوشش کیتوزان حاوی نانولیپوزوم پروتئین هیدرولیز شده ضایعات میگو بر کنترل لکه سیاه و ماندگاری میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) طی ۲۰ روز نگهداری در یخ مورد بررسی قرار گرفت. پروتئین هیدرولیز شده (H) با استفاده از آنزیم آلکالاز تولید شد و خواص عملکردی آن مورد سنجش قرار گرفت. همچنین اثر غلظت های مختلف آن بر مهار آنزیم پلی فنل اکسیداز (PPO) میگو اندازه گیری شد. غلظت بهینه H با بالاترین درصد بازدارندگی آنزیم انتخاب و در نانولیپوزوم بارگذاری شده یا با کیتوزان پوشش داده شدند، سپس میگوها در این پوشش ها غوطه ور شدند. نتایج نشان داد که پروتئین هیدرولیز شده (H) دارای محتوای پروتئین (۶/۸۱%)، درجه هیدرولیز (DH) (۵۴/۳۲%) و میانگین طول زنجیره پپتیدی PCL)) (۰۷/۳) است. پروتئین هیدرولیز شده با غلظت ۵/۱% بالاترین اثر بازدارندگی آنزیم PPO را پس از ۱ و۳ دقیقه با مقادیر ۰۸/۶۰ و ۹۸/۴۷% نشان داد. در آخرین روز نگهداری، تیمار Ch-N-H بهترین عملکرد را در فاکتورهای PH، ارزش پراکسید (PV) و بافت (سختی) نشان داد (۰۵/۰ P <). تغییرات رنگ در تیمار N-H کمترین مقدار را داشت (۰۵/۰ P <). نتایج بازهای نیتروژنه فرار (TVN) نشان داد میگوهای تیمار Ch-N-H ۱۶ روز قابلیت ماندگاری در یخ را دارند. لکه سیاه میگوهای تیمار شده با انواع پوشش های پروتئین هیدرولیز شده به طور معنی داری کمتر از تیمار شاهد بود. این نتایج نشان می دهد که ریزپوشانی پروتئین هیدرولیز شده با نانولیپوزوم و پوشش کیتوزان می تواند در کنترل لکه سیاه و افزایش ماندگاری میگو به عنوان یک جایگزین طبیعی مناسب برای متابی سولفیت سدیم موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

نانولیپوزوم ، پروتئین هیدرولیز شده ، لکه سیاه ، ماندگاری ، میگوی پا سفید غربی.