توسعه و ارزیابی سامانه های میدان پالس الکتریک و سیستم پاششی- جت پلاسما برای کاهش بار میکروبی آب آلبالو

یکی از دلایل فرایندهای مهم در صنعت غذا برای سلامت و افزایش ماندگاری محصولاتف پاستوریزاسیون می باشد. باتوحه به اینکه روش های متداول حرارتی پاستوریزاسیون موجب کاهش خواص کیفی محصولات می شود، دانشمندان به دنبال روشهایی غیر حرارتی بوده اند. از اینرو، به دلیل حساسیت بالای آب آلبالو به حرارت، با مقایسه دو فناوری نوین پلاسمای سرد اتمسفری و میدان پالس الکتریکی، راهکاری بهینه برای پاستوریزاسیون آب آلبالو ارائه شد که علاوه بر کاهش بار میکروبی، ترکیبات ارزشمند موجود در آن را حفظ شود. بدین منظور اثر دبی آب آلبالو (l/min ۱- ۳)، دبی گاز ورودی برای تشکیل پلاسما (l/min ۳- ۷) و درصد گاز آرگون به هوا (% ۰ - ۱۰۰) بر کاهش میزان اشیرشیاکلی در سامانه ترکیبی پاششی- جت پلاسما مورد بررسی قرار گرفت، و بعد از آن اثر دما ( C ۲۵° -۶۵)، شدت میدان (kV/cm ۵-۱۰) و زمان اعمال میدان (s ۵- ۳۵) بر کاهش میزان اشیرشیاکلی در سامانه میدان پالس الکتریک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بهینه سازی نشان داد مقدار بهینه دما، شدت میدان الکتریکی پالسی و زمان اعمال میدان جهت غیرفعال سازی اشرشیاکلی موجود در آب آلبالو به ترتیب l/min ۴/۲، l/min ۷۲/۴ و % ۴۶/۶۳ می باشد، که در این حالت سامانه پاششی-جت پلاسما منجربه log ۳۷۲/۱ غیرفعال سازی اشرشیاکلی موجود در آب آلبالو شد. همچنین مقدار بهینه دما، شدت میدان الکتریکی پالسی و زمان اعمال میدان جهت غیرفعال سازی اشرشیاکلی موجود در آب آلبالو به ترتیب C ۷۲/۶۴° ، kV/cm ۹۴/۹ و s ۷۴/۲۵ می باشد، که در این حالت سامانه میدان الکتریکی پالسی منجربه log ۹۴/۳ غیرفعال سازی اشرشیاکلی موجود در آب آلبالو شد. نتایج نشان داد که این روش ها توانایی کاهش بار میکروبی را دارند ولی برای از بین بردن کامل بار میکروبی نیاز به ترکیب با روش های دیگر دارند.

کلیدواژه ها:

پاستوریزاسیون ، میدان پالس الکتریک ، پلاسمای سرد اتمسفری ، آب آلبالو ، باکتری اشرشیاکلی