اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر افکار خودآیند منفی و تجربه استرس ادراک زنان مبتلا به اضطراب فراگیر

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی_ رفتاری بر افکار خودآیند منفی و تجربه استرس ادراک زنان مبتلا به اضطراب فراگیر منطقه بیست شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به اضطراب فراگیر منطقه بیست شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بودند. از بین جامعه آماری۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه جایگزین می شوند (هرگروه ۱۵ نفر)، سپس به طور تصادفی یک گروه به عنوان گروه آزمایش و گروه دیگر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. ابزارگرد آوری دادها پرسشنامه افکار خودآیند منفی هولون و کندال و پرسشنامه تجربه استرس ادراک شده کوهن و همکاران بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه۲۶ انجام شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده و برای بررسی همه فرضیه ها و تعیین تاثیر مداخله بر روی گروه آزمایش و ارزیابی تفاضل نمرات دو گروه در فاصله پ یش آزمون و پس آزمون از تجز یه و تحلیل کوواریانس چند متغیره ( MANCOVA ) استفاده شد. نتایج به دست آمده از پژوهش بیانگر آن است که، درمان شناختی_ رفتاری بر افکار خودآیند منفی و تجربه استرس ادراک زنان مبتلا به اضطراب فراگیر تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی_ رفتاری ، افکار خودآیند منفی ، تجربه استرس ادراک ، اضطراب فراگیر