بررسی تاثیر یادگیری گروهی بر رشد شخصیت دانش آموزان

یادگیری گروهی به عنوان یک رویکرد آموزشی مهم در آموزش مدرن ظهور کرده است که پیامدهای بالقوه ای برای رشد شخصیت دانش آموزان دارد. این مطالعه تاثیر محیط های یادگیری مشارکتی را بر ویژگی های شخصیتی کلیدی مانند برون گرایی، توافق پذیری، وظیفه شناسی، ثبات عاطفی و گشودگی به تجربه بررسی می کند. با استفاده از رویکرد ترکیبی، داده ها از ۲۰۰ دانشجوی مقطع کارشناسی از طریق ارزیابی های شخصیتی خودگزارشی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. نتایج نشان می دهد که یادگیری گروهی به طور مثبت بر ویژگی هایی مانند سازگاری و گشودگی به تجربه، تقویت مهارت های ارتباطی بهبود یافته، همدلی و سازگاری تاثیر می گذارد. با این حال، تاثیر بر وظیفه شناسی و ثبات عاطفی متفاوت بود، با برخی از دانش آموزان افزایش استرس ناشی از پویایی گروه. یافته های کیفی نقش تعاملات همسالن را در شکل گیری خودآگاهی و مهارت های بین فردی برجسته می کند. این مطالعه بر اهمیت طراحی فعالیت های گروهی ساختاریافته برای به حداکثر رساندن رشد شخصیت مثبت و در عین حال کاهش استرس های بالقوه تاکید می کند. این یافته ها به حجم رو به رشد ادبیات در مورد تالقی شیوه های آموزشی و رشد روانشناختی کمک می کند، و بینش های عملی را برای مربیان ارائه می کند که هدف آن افزایش رشد تحصیلی و شخصی در دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

یادگیری گروهی ، رشد شخصیت ، یادگیری مشارکتی ، روانشناسی تربیتی