بررسی رابطه سرمایه فکری (انسانی، مشتری و ساختاری ) بر عملکرد کارکنان (مورد مطالعه شهرداری بجنورد)

زمینه و هدف: در دو دهه اخیر، مدیریت عملکرد سازمانی به یکی از موضوعهای مورد توجه و جذاب تبدیل شده است. بسیاری از دانشمندان و متخصصان حوزه مدیریت بر این باورند که کارکنان، مبنا و ریشه اصلی بهبود کیفیت و بهره وری هستند و باید نیروی انسانی را مبنای اصلی فرآیند افزایش کارایی و بهره وری و نوعی سرمایه به حساب آورد. نیروی انسانی با کیفیت و دانش مدار مهمترین مزیت رقابتی سازمان و کمیابترین منبع در اقتصاد دانش محور امروز است. مواد و روش ها: این پژوهش به بررسی رابطه سرمایه فکری (و اجزای آن) و عملکرد صنعت بیمه خصوصی و دولتی شهرستان بجنورد از دیدگاه مدیران می پردازد. که ۸۰ نفر از مدیران شاغل در بیمه های خصوصی و دولتی به عنوان حجم نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند. برای سنجش سرمایه فکری از پرسشنامه استاندارد بنتیس(۱۹۹۸) و برای سنجش عملکرد سازمانی از پرسشنامه عملکرد سازمانی هرسی و گلداشمیت ۴۲ سوالی استفاده گردید که مقادیر ضریب آلفای کرونباخ بدست آمده برای هر دو پرسشنامه به ترتیب ۸۱۸/۰ و ۹۲۳/۰ بدست آمد که دلیلی بر اعتبار بالای پرسشنامه های توزیع شده بود. نتایج: نتایج نشان می دهد، سرمایه های فکری، انسانی، مشتری (رابطه ای) و ساختاری در بررسی جداگانه و مستقل از یکدیگر، با عملکرد رابطه معنادار دارند؛ درحالیکه در بررسی همزمان صرفا رابطه سرمایه ساختاری و انسانی با عملکرد معنادار است

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، سرمایه انسانی ، سرمایه مشتری(ارتباطی) ، سرمایه ساختاری