تاثیر اندازه ذرات دانه جو و گندم بر عملکرد رشد، رفتار تغذیه ای، قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه های خونی در بره های پرواری دالاق

در تولید کنسانتره از دانه خرد شده غلات استفاده می­شود، با این حال، دامدار به استفاده از دانه کامل در تولید کنسانتره رغبت دارد که این امر، مستلزم انجام مطالعات میدانی و تحقیقات بیشتر در جهت افزایش آگاهی دامداران است. بر همین اساس، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل ۳×۲ با شش تیمار شامل دانه جو آسیاب شده با الک شماره دو، دانه جو آسیاب شده با الک شماره هشت، دانه جو آسیاب نشده (دانه کامل)، دانه گندم آسیاب شده با الک شماره دو، دانه گندم آسیاب شده با الک شماره هشت و دانه گندم آسیاب نشده (دانه کامل) با پنج تکرار طراحی شد. بره­ های پرواری با سن چهار تا پنج ماه با وزن اولیه یکسان (۵/۲±۶/۲۷ کیلوگرم) به­ صورت انفرادی به ­مدت ۹۸ روز مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد افزایش وزن روزانه در بره­ های دریافت­ کننده جو بیشتر از بره ­های دریافت­ کننده گندم بود (۰۵/۰P<). مصرف خوراک در دانه آسیاب شده با الک شماره هشت نسبت به دانه آسیاب شده با الک شماره دو و دانه بدون آسیاب معنی ­دار شد (۰۵/۰P<). ضریب تبدیل خوراک در تیمارهای دریافت­کننده جو معنی­ دار شد (۰۵/۰P<). قابلیت هضم مواد مغذی به ­روش خاکستر نامحلول در اسید، رفتار تغذی ه­ای و فراسنجه­ های خونی شامل گلوگز، کلسترول و نیتروژن اوره­ای خون، تفاوت معنی ­داری بین گروه­های تیماری نشان ندادند. به­ طور کلی نتایج نشان داد تفاوت معنی­ داری بین دانه کامل و آسیاب شده وجود ندارد و حتی به­ لحاظ خوش­ خوراکی، دانه آسیاب شده با الک هشت، مقدار مصرف خوراک بالاتری نسبت به سایر تیمارها داشت.

کلیدواژه ها:

بره پرواری ، دانه جو ، دانه گندم ، فراسنجه های خونی ، قابلیت هضم