بررسی رابطه بین سلامت اجتماعی، تاب آوری و جو عاطفی خانواده کودکان کار و کودکان غیرکار سیزده تا هجده ساله شهر تهران

پیشگفتار: شناسایی عوامل تاثیرگذار بر سلامت اجتماعی می تواند نقش مهمی را در زندگی ایجاد نماید. لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین سلامت اجتماعی، تاب آوری و جو عاطفی خانواده کودکان کار و کودکان غیرکار سیزده تا هجده سال شهر تهران انجام شده است.  روش: پژوهش حاضر به روش پیمایشی همبستگی و علی مقایسه ای انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کودکان کار و غیرکار سیزده تا هجده سال شهر تهران در سال ۱۳۹۹ می باشد. برای انتخاب کودکان غیرکار از روش نمونه گیری طبقه ای و تصادفی و برای انتخاب کودکان کار از روش تمام شماری استفاده شد. حجم نمونه برآورد شده دویست و چهار نفر بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز۲۰۰۴، پرسشنامه جو عاطفی خانواده هیل بر۱۹۶۴ و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون۲۰۰۳ استفاده شد. پرسشنامه های مورد استفاده از روایی و پایایی موردقبول برخوردار بودند. تجزیه وتحلیل داده ها با کمک نرم افزار SPSS۲۲ و بهره گیری از آزمون های آماری پیرسون، اسپیرمن انجام شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین متغیرهای سلامت اجتماعی و تاب آوری در کودکان کار و کودکان غیرکار و بین متغیرهای سلامت اجتماعی و جو عاطفی خانواده در کودکان کار و غیرکار رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان که بین سلامت اجتماعی، تاب آوری و جو عاطفی خانواده کودکان کار و غیرکار تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که کودکان کار از سلامت اجتماعی، تاب آوری و جو عاطفی خانواده کمتری نسبت به کودکان غیرکار برخوردارند. پی آمد: کار کودک اثرات جبران ناپذیری بر روی سلامت به ویژه سلامت اجتماعی کودک دارد. کودکان کار نیازمند توجه بیشتر در محیط خانواده جهت پیشگیری از آسیب و افزایش تاب آوری هستند. نتایج این مطالعه به سیاستگذاران و برنامه ریزان در حوزه کودکان پیشنهاد می کند که در برنامه ریزی های مرتبط در حوزه سلامت به نقش جو عاطفی خانواده، تاب آوری و سلامت اجتماعی کودکان توجه نموده و برای کاهش آسیب های ناشی از آن، راهکارهای تخصصی برگزینند.

کلیدواژه ها:

Child Labor ، Social Health ، Resilience ، Family Emotion ، Tehran City ، کودک کار ، سلامت اجتماعی ، تاب آوری ، جو عاطفی خانواده ، شهر تهران